به من گفتی صبوری کن صبوری...

صبر آدمیزاد جماعت انقدر کمه که با یه اختلاف به چشم به هم زدنی به جون هم می افتن و اول لفظی میجنگن و اگر حل نشد فیزیکی و به ساعتی جنگ خونین راه میندازن ...

نمیدونم این آدم در این ابعاد بی صبر چطوری هزار و چهار صدسال بدون  امام ظاهر(البته که امام حاضره ولی ما نمیفهمیم ) زندگی کرده و بر همه ی نکبتهای نبودش صبر کرده؟ چطور!!!!!