نظریات جامعه شناختانه ی مجازانه ی شاخی جان

به نظر من آدما در مواجهه با فضای مجازی چند دسته میشن ：

یه دسته کسانی که زیاد از حد از این فضای لنگ در هوا وموجوداتی که مثلا اعضاش هستن انتظار دارن ... اینا همونایین که تو فضای مجازی عاشق میشن یا دنبال شوهر یا زن میگردن یا در سطوح بالایی یافت شدن یه دوست یا رفیق درست و درمون وااااقعی از این فضا رو باور دارن ...کسایی که با روشنفکر پنداری خاصی که دقیقا مختص دو دهه ی قبله(زمانی که تازه رایانه وارد جامعه های جهان سوم شد)خیلی ساده لوحانه تسلیم فضای خوش رنگ و لعاب غیر واقعی میشن ...این دسته که هیچی...واقعا دیگه حرفی راجع بهشون ندارم چون معلوم الحالن ：)))

دسته ی دوم افراد مجازی سیاه پندار هستن.

کسانی که فضای مجازی رو کلن و جزعن سیاه و مخوف و ذاتا فساد میبینن و هر کی عضو این فضا باشه دشمنی با سوء نیت محرز میبینن که قطعا تمام حرفاش دروغه 

این دسته افرادی هستن که نمیتونن وارد فضای مجازی نشن  و انگار مجبوووورن که مجازی باشن مثل بقیه اما خیلیییییی هم ازش میترسن به سان حیوان باوفای دو حرفی دقیقا ：))))

اینا همونایین که عکس پروفایلشون سیاهه یا انقد اسم پروفایلشونو مخفف و عجیب غریب مینویسن که حتی نمیفهمی دختره یا پسر کلا از دادن هرگونه اطلاعات حتی بی اهمیت و پیش پا افتاده اجتناب میکنن ...اصلا رمز آلود بودن و مبهم بودن از ویژگی های بارزشونه .این افراد گاهی در اثر وسواس شدید به درجات شدیییید بیماری خود معصوم پنداری و دیگر فاسد پنداری مجازی میشن که عواقب خطرناکی داره

این افراد برخلاف چیزی که انتظار میره از افراد اول نسبت به فضای مجازی شکننده تر هستن و اتفاقا ممکنه در برهه ای از زمان به دلایل کاملا نامعلوم و عجیبی دچار روابط افراطی مجازی بشن و با شکست شدیدییییی که میخورن به کوه تلمبار شده ی بی اعتمادیشون اضافه میکنن و گاهی حتی سیاهی دنیای مجازی رو توی مغزشون به دنیای واقعی هم میکشونن !!!!

اگر راجع به این دسته این همه حرف دارم به خاطر اینه که زیاااااااااااد توی این فضا باهاشون برخورد داشتم و سعی کردم باهاشون خیلی محتاط برخورد کنم اما با این حال خیلی از طرفشون بهم حمله شده...

به نظرم میشه قایل به وجود دسته ی دیگه ای هم بود  آدمایی که از فضای مجازی به اندازه ی خودش انتظار دارن و استفاده ی معقول رو به خودکشی و اینترنت غرقی ترجیح میدن و علاوه بر رعایت حدود زندگی شخصی و عقیده ای خودشون با آدمای مجازی دیگه خیلی عادی و بدور از انتظار خاصی ارتباط برقرار میکنن...وکلن انتظار ندارن که یه دست از وسط صفحه ی گوشی یا لب تابشون بیرون بیاد برای بردن اونا به دنیای رویا ها یا برای خفه کردن شون و شیدنشون به قعر درک...

انصافا سخته جز دسته ی اعتدالی سوم بودن مخصوصا برای ایرانی جماعت