به سلامتی مرحومه

مادر بزرگی جان جانان یکی از شیرین ترین افرادیه که در فامیل من موجوده...هر مجلسی که میریم یه سوتی یه متلکی یه ضرب المثلی چیزی باید از خودش در کنه روح ما و صاحب خونه و رفتگان جمع رو شاد کنه  ：)

 دیشب مجلس چهلم همساده عزیزمون سرور خانم بود که پیرو خاک سپاریش پست سفر نامه ی سرزمین عروجیان رو نوشتم. شیش تا بچه ش خود کشون و خود زنون برای مادر شاد روانشون توی خونه ی خود متوفی مراسم گرفتن عاخرشم افطاری دادن.ما هم به عنوان قدیمی ترین همسایه یا به قول مادر بزرگی همساده دعوت بودیم. بعد مراسم افطار طبق معمول  مادربزرگی شروع کرد به بلند بلند صلوات گرفتن از مجلس سه چهار تا صلواتو که گرفت موضوع کم آورد برگشت بلند گفت برای سلاااامتی صاحب خونه صلواااااااااات...

بغل دستیش گفت مگه صاحب خونه مرحوم نشده ؟؟؟؟

دیگه جمعیت نمی دونستن بخندن ؟صلوات بفرستن ؟

صلوات نفرستن؟ استایل مراسمو حفظ کنن؟ چه کنن؟؟؟؟