توی سختی ها و سرازیری ها اگه لی لی به لالای نفس تون بذارید ،
باید خر بیارید و افسردگی و نا امیدی و ننه من غریبم بازی و مریضی روحی و جسمی و - در مواقع حادتر و ایمان کمتر - خودکشی و ...بار کنید.
عاخرشم به خودتون میاید میبینید اووووووووه چقد از زندگی و اصل ماجرا عقب افتادید...
پس از من به شما نصیحت ،تا احساس کردید نفس تون می خواد از این نکبت بازیا دربیاره از همون لحظه ی اول یه نگاه بی اعصاب بهش بندازید و بگید :
بیشین سرجات بابا باقالی،واسه من شاخ شده ایکبیری!!!
بعد یه قرص صبر بخورید که حکم مسکن رو داره و در برابر سختیا مقاومتون میکنه ،بعدش بشینید و منتظر خدا بمونید...دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره :-) به مرگ باراک این تجربه اثبات شده ست!