به احترام تمام رازهایی که حقشون نبود جوون مرگ بشن

از من می شنوید ...مطمئنترین جای دنیا برای اسرارتون دل خودتونه...

دهن هیچ عادمی برای ابد بسته نمی مونه...

چه طور انتظار دارید یکی دیگه رازتونو نگه داره وقتی خودتون نمی تونید نگهش دارید !؟

هر چقدرم پر حرفید و از حرف نزدن غمباد میگیریدبه نظرم بهتر از اینه که از لو رفتن حرف دلتون پیش دیگران عرق یخ به پشتتون بشینه ...

پس با تمام توان سعی کنید دهنتونو بسته نگه دارید شاید اولش سخت باشه اما بعد از یه مدت عادت میکنید ؛

تمام امراض قلبی ،عروقی ،روحی، روانی و...که ناشی ازبار سنگین یه دنیا حرف نگفته ست که روی زبونتون وول میخورن کاملا مقطعی و زود گذره ...

و بعد از همون یه مدت خواهید دید این کار چه اثرات خوبی خواهد داشت ...

قول شرف میدم ...

پشیون نمیشید ...حداقل پشیمون تر از وقتی که حرف میزنید نمیشید ...